വേദിയിൽ ഏകാംഗ നാടകം 'കർണ്ണൻ' അരങ്ങേറുകയാണ്... സൂത പുത്രനായ കർണ്ണൻ പൊതുസഭയിൽ അവഹെളിക്കപ്പെട്ടവേദന സദസ്സ് ഏറ്റെടുത്തു... അംഗ രാജ്യം നൽകി ദുര്യോധനൻ കർണ്ണന്റെ മാനം കാത്തപ്പോൾ മഹാ ഭാരതത്തിലെ പ്രതിനായക സ്ഥാനത്തു നിൽക്കുന്ന ധൃതരാഷ്ട്ര പുത്രനോടു പോലും ആസ്വാദകർക്ക് ആരാധന തോന്നി... കർണ്ണന്റെ കവചകുണ്ഡലങ്ങൾ അറുത്തുവാങ്ങിയ ദേവേന്ദ്രനെ ശത്രുതയോടെ അരങ്ങ് നോക്കിക്കണ്ടു... പാണ്ഡവരിലെ സീമന്ത പുത്രനായ കുന്തീ പുത്രനാണ് താനെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടും തന്റെ ധർമ്മത്തിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന കർണ്ണനെ നടൻ അതീവ ചാരുതയോടെ അവതരിപ്പിച്ചു... അവതാരകന്റെ അവതരണ പാടവത്തിനോപ്പം സദസ്സും വികാര വിക്ഷൊഭങ്ങൾക്ക് വശംവദരായി.. യുദ്ധഭൂമിയിൽ ശാപത്തിന്റെ തീഷ്ണതയിൽ ശസ്ത്രം മറന്നു നിൽക്കുന്ന രാധേയന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് പാർഥൻ തൊടുത്തുവിട്ട ശരം സ്വന്തം നെഞ്ചിലേക്ക് കാണികൾ ഏറ്റുവാങ്ങി.. ഏറ്റവുമൊടുവിൽ കുരുക്ഷേത്ര ഭൂമിയിൽ ചേതനയറ്റു കിടക്കുന്ന കർണ്ണനെ നോക്കിയ ഈറൻ കണ്ണുകൾക്ക് മുൻപിൽ തിരശീല വീണു...
മഹാഭാരതത്തിലെ കർണ്ണന്റെ ദു:ഖം മാത്രമല്ല, ഷേക്സ്പീരിയൻ ട്രാജടികൾ നാടകങ്ങളായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും സദസ്സ് വിതുമ്പിയിട്ടുണ്ട്... ചാർളീ ചാപ്ലിൽ അവതരിപ്പിച്ച കോമഡികളിൽ സദസ്സ് ഒന്നടങ്കം എല്ലാം മറന്നു ചിരിച്ചിട്ടുമുണ്ട്... അവതാരകൻ വരച്ചു കാട്ടുന്ന ഒരു ദു:ഖ ചിത്രത്തോളം കാണികളുടെ മനസ്സിനെ സ്വാധീനിക്കാൻ ആഹ്ലാദത്തിനു കഴിയും എന്നെനിക്ക് അഭിപ്രായവുമില്ല!!
ഇവിടെ അവതാരകൻ (Performer) ആരുമാകട്ടെ, പക്ഷെ അവതാരകനും ആസ്വാദകനും(Audience) തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എന്നു പറയുന്നത് ഒരു സാമൂഹിക ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്... അവതാരകൻ എന്നതിനെ കഥാപാത്രം എന്നുകൂടി വിപുലമാക്കി ചിന്തിക്കണം... ഓരോ മനുഷ്യനും സാഹചര്യങ്ങൾക്കും, അവസ്സരങ്ങൾക്കും അനുസൃതമായി അവതാരകന്റെയും ആസ്വാദകന്റെയും ഭിന്നവേഷങ്ങൾ അണിയുന്നു എന്ന് മാത്രം... അവിടെ ഏതൊരുവനും തന്റെ വേഷം മാത്രമേ ചെയ്യുവാൻ കഴിയുന്നുള്ളൂ... ഏതൊരുവനാണോ അവതാരക സ്ഥാനത്ത് തദ് അവസ്സരത്തിൽ നിൽക്കുന്നത്, അയാളൊഴികെ മറ്റെല്ലാവരും ആസ്വാദകർ മാത്രം... !!
നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ ഓരോ വേഷത്തിലും നമ്മൾ Performer ഉം Audient ഉം ആകുന്നുണ്ട്... ഒരു സ്ത്രീക്ക് തന്റെ ഭർത്താവിനെ മരണത്തിലേക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്ന് കരുതുക... അവിടെ ആ സ്ത്രീ മാത്രമാണ് ആ റോളിലെ Performer.. മറ്റെല്ലാവരും പ്രേക്ഷകർ മാത്രമാണ്... അതേസമയം രണ്ടുപേർ വിവാഹബന്ധം നിയമ പരമായി വേർപെടുത്തുകയാണെന്ന് കരുതുക... അവിടെയും അവർ മാത്രമാണ് പെർഫോർമർ... ഒരമ്മക്ക് തന്റെ കുട്ടിയെ നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു എന്ന് കരുതുക... കുട്ടിയെ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട അമ്മയുടെ റോളിൽ അവർ മാത്രമാണ് പെർഫോർമർ.. കാണികൾക്ക് മറ്റുള്ളവരുടെ ദു:ഖത്തിലേക്ക് പങ്കു ചേരാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ.. അവരുടെ സ്ഥാനത്ത് നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല... അതുപോലെ തന്നെ സന്തോഷത്തിലും ഏതുതരം വികാരത്തിലും അവസ്സരത്തിലും!! മുൻപ് പറഞ്ഞപോലെ, കർണ്ണന്റെ മാറിലേക്ക്‌ കൊണ്ട പാർഥ ശരത്തിന്റെ വേദനയിൽ ദു:ഖിക്കാം... പക്ഷെ കർണ്ണനാകാൻ കഴിയില്ല... അതയച്ച പാർഥനും ആകാൻ കഴിയില്ല... ഈ ലോകത്തിൽ രണ്ടു മനുഷ്യർ അവശേഷിക്കുന്നതുവരെ ഈ Performer- Audience ബന്ധം തുടരും... അതെല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും ഉണ്ട്... ഒരു പിതാവിലും, മകനിലും, രോഗിയിലും, കുറ്റവാളിയിലും, കടക്കാരനിലും, അപകടം സംഭവിച്ചവനിലും, കാമുകനിലും, എല്ലാം ഈ നിയമം പ്രവർത്തിക്കുന്നു... മരിച്ചവനിൽ ഉൾപ്പടെ... അവിടെ മരിച്ചു കിടക്കുന്നവനാണ് Performer.. മറ്റെല്ലാവരും Audience മാത്രമാണ്... ഈ നിയമം 'Individuality' എന്ന വസ്തുതയോടുകൂടി ചേർത്തുവെച്ച് വായിക്കെണ്ടതാണ്.. കാരണം 'Individuality' എന്നതിനെ പ്രകടമാക്കുന്ന ഒന്നാണ് Performer- Audience ബന്ധം..
Performer- Audience ബന്ധം..,, ഏതൊരു ജീവജാലത്തിന്റെയും പരിമിതിയുടെ കഥ കൂടി പറയുന്നു... ആ പരിമിതി, പരിമിതികളുടെ പേടകത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ സാമൂഹിക വിനിമയങ്ങളുടെ കഥപറയുന്നു....
[Rajesh Puliyanethu [ Performer - അവതാരകൻ
Advocate, Haripad] Audience - ആസ്വാദകൻ]
